poezi

Bajame Hoxha – Çeliku

Nëna ime

Kumrie Avdyl Shala

CA VARGJE PËR TY

1.

Rastësia është mbreti i botës, e për mua do të jetë e fundit në jetë.

Nevoja shpirtërore më shtyen ta kërkoj zërin tënd çdo ditë, e frika më ndalon se mos vallë do të ikësh nga unë.

2.

Ti më ngjason në dashuritë e mëdha, që nuk shuhen dot, atyre dashurive që janë të burgosura pas grilave, që zgjasin duart të të ledhatojnë nga larg.

3.

Ti më ngjason në ato zjarret që ndizen në mes të oqeanit, e në mes të ujit të ndezësh zjarr nuk është fare e lehtë, por ti e ndeze.

Sa mirë!

Denada Jana

Mos eja më

ti s'erdhe kur të prita,

as kur të desha,

as kur qava për ty.

Ti erdhe se deshe,

s'e askush nuk të pranoi

siç të pranova unë.

Ik tani !

Fshihu nga dhimbja ime,

nga lotët e mi.

Ik !

Ose nuk do marr

përgjegjësi.

Të kam lënë thjesht

një shenjë harrese.

Si ajo harresë ,

u shndërrofsh

në zemrën time !

Nga Blertë Tmava Veselaj

NJË VARG

NJË TRËNDAFIL

Sonte qielli hapi portat e kaltërsisë

Kumrie Avdyl Shala

PËR TY PATA NEVOJË

Më shumë se kurrë atë natë pata nevojë për ty,

Mungesën tënde gota me raki më shoqëroj,

Të prita me orë të tëra,

 të ftova t'më bësh shoqëri,

 fjalën nuk ma përfille,

gota e rakisë më bëri tapë

 aq sa ti.

Ndoshta një ditë duhet t'i kthej këto dhurata,

Kur unë pata nevoj për ty afër nuk të pata.

Pse  thua të dua fort,

E unë vërtetë atë natë kisha nevoj për ty,  

Dhëmbjen qe kisha n'shpirt, më ty me e ç'fry.

Nga Petrit Malushi

Ujku në parlament

Zbriti ujku një ditë nga mali,

Për të shëtitur në metropol.

Nga Valbona Hani

PËR TY KRENAR BREZ PAS BREZI

Kumrie Avdyl Shala

EH, DARKË RITUALESH

Shkova ta shijoj një darkë famë-ritualesh, të teleisur të gjithë si në dasmën e Xhemiles, të ftuarit duhej të paguanin vet.

Me gëzim e pritëm thirrjen e ezanit që ta shijojmë bashkërisht darkën,

darkën e dasmës fetare.

Eh, kisha e xhamia bënin sehir për namazin e taravisë.

E kjo darkë e famshme mbështeti për muri shumë të shkretë të vinë e të rrinë!

Unë e shijova darkën e “iftarit”, edhe pse as unë nuk agjeroja,

 e tetëdhjetë përqind ishin të pafe!

Nga  Petrit  Malushi

„Një prill”

Le të jetë e hënë, e martë...

Çdo ditë jave le të jetë!

VETËN PO E NËMI

Po truaj e po nëmi vetën?!

Loti filloj  të thahet e shpirti torturohet nga  vuajtja, në këto ditë të kësaj pranvere!

Tërë këto vite derdha lot

për dëshirat e ëndrrat që i ndaluan djajtë në fillim të rrugës së lumturisë.

Eh mua, mu thafshin  të dy duart  që shkruajta çdo varg në letër nga malli.

Se...dëshirat gjithmon i pata si fëmija që qanë e rënkon nga dhembja e përmallimi për të pirë në gjirin e nënës!

Mua m'u thafshin të dy duart që asnjë lule nuk munda ta sjellë në këtë pranverë.