Pranvera Qerimi
Ne dallge shtrire
Gjumi u mundua mendimet
e hidhura me m'i flak,
ato nuk hoqen dore
u kapen ne valle me enderrat .
Kujtova se me gjume
do te braktisja realitetin,
por nuk doli ashtu
kujtova se nese mbylli syte
do te ndryshoj dicka
,prape gabova.
Mbas nje dite te lodhshme
e te etur per dituri
hedha syte ne cdo hapesire
qe me shihnin syte.
Kosova qe me ngjason
si nje varke
qe cdo dite ju thyhet
nga nje derrase
e fillon me i hy uji .
Dhe prape ajo vazhdon
si nusja ne traditat e shqiptareve
qe kujton se eshte me e bukura
e ngrite kryet perpjete
vetem pse ka vendosur fustanin e bardhe
e brenda faqja e zeze.
Ashtu edhe Kosova
flamuri i valon sa fryen era,
por nuk shikon se do te bie ne fund
e do ta marre pusi .
Nuk shikon rinine si po iken
nga pellemba dores,
nuk e shikon se rete e zeza
ju kane rrethu.
Dhe shume shpejt mbi koke
ujin kane per me ia leshu.
Nuk shikon derrasat me ia nderru
po me koken e fort vendos me lundru.
Me njerezitqe nuk din
not,
dhe nuk din ne cilin kend
mu drejtu.
Shkurt e shqip harten nuk
dijne per ta lexu
E me ata mbahet
se Evropa ka me pranu.
Ushtaret e lindur
nga nenat shqiptare
i mori dheu,
por keta te fundit
po i vret vet atdheu.
